CBS werd genomineerd voor De Droomfabriek

Tijdens de gemeenteraad van juni besprak ik de financiën van de huidige meerderheid. Aan het einde van deze legislatuur blijkt er nog veel geld ongebruikt te zijn. Dit komt omdat er veel wordt aangekondigd en begroot, maar uiteindelijk niet wordt uitgevoerd.

Eind 2022 werd al besloten om enkele projecten niet door te laten gaan. De site Palaestra (5,5 miljoen) en veel fietspaden zoals de Oudenaardsesteenweg (5 miljoen) werden geschrapt uit het meerjarenplan.

En ook nu weer. De verwerving van de tuin in de Ommegangsstraat als onderdeel van de vernieuwing van de stationsomgeving gaat niet door omdat de gemeente moeite heeft met de betaling van de busbaan voor één miljoen euro op de site Perciles. (Rechtover Delhaize)

Van alle ambities aan het begin van de legislatuur is er weinig gerealiseerd, slechts een kwart. Daarom doet men nu veel dure beloftes om de kiezer dit slechte beleid te laten vergeten. Dit is een nominatie voor De Droomfabriek waard.

Er wordt dus eigenlijk heel weinig gedaan, behalve het aannemen van personeel, ook op plekken waar de stad geen kerntaak heeft, zoals het uitbaten van café Het Groot Verzet. Daar werken nu meerdere mensen betaald door de stad, wat concurrentie betekent voor gewone horeca-uitbaters.

De inwoners van Deinze erven een hoge schuld

De meerderheid beweert dat de schuld niet is gestegen deze legislatuur. Dit klopt niet. Aan het begin van de legislatuur was de schuld in Deinze 2048 euro per inwoner en in Nevele 757 euro per inwoner. De hoge schuld in Deinze was een reden voor de fusie. Dit was eigenlijk goed voor Deinze. De inwoners van Nevele mogen we bedanken, want sinds de fusie is hun schuld verdubbeld. Als je alles eerlijk vergelijkt, is de schuld dus minstens verdubbeld en zal in de toekomst verder stijgen. De twintig miljoen fusiebonus is al lang opgemaakt.

Het is vreemd dat met meer personeel weinig wordt gerealiseerd en toch de schulden niet onder controle zijn.

Aankondigingspolitiek zonder cijfers

De aankondigingspolitiek draait op volle toeren.

We mochten al dromen van een nieuw zwembad, een nieuwe bibliotheek, een rit van de Tour de France, de verkoop van het hoofdgebouw aan
de Tolpoortstraat, de Stadsboulevard, de winst van de verkoop van de site SK Deinze, plaats op de nieuwe tribune daar, de verkoop van de jongensschool in Hansbeke, een alternatief voor de sportballon in Astene, een stadspark bij de Molens, de ontwikkeling van de site Oostkouter, een alternatief voor de zwarte baan, een oplossing voor de problemen in de Molenstraat, een robuust Ruimtelijk Uitvoeringsplan voor site Marc Zeepcentrale, een aanpak voor het woonconformiteitsattest, en zelfs nu, compleet onverwacht, een dierenasiel.

Wanneer of hoeveel dit allemaal gaat kosten of opleveren?
Dat zien we later wel. We blijven dromen!

Dromen mag en moet.

Geen probleem, maar men droomt wel heel hard. Wie gaat dat betalen? Het lijkt wel De Droomfabriek. Hopelijk worden we straks niet wakker in een nachtmerrie van nog meer aangevochten vergunningen, beslissingen en luchtkastelen.

-----

Oud-schepen Hugo Verhaege uit Merendree schreef er een gedicht over.

Mag ik dromen van een Vlaanderen,
met zomerbos en purperen heide.
Onvoorstelbaar golvend groene weiden,
met levend water in plassen of in sloten.
Akkers vol vruchten puur en onbespoten.
Dorpen, steden, bruisend van het leven
Met mensen die om elkander geven.
Mag ik dromen van ons Deinze
Waar de dorpen in ’t bestuur hun eigen kleur bewaren
Waar ’t bestuur in ’t schoon verdiep echt  willen
luisteren
Om dan toch samen dezelfde koers te kunnen varen.
Mogen wij ijveren dat de dorpen als kleine diamanten
Samen binnen dit Deinze een schitterend juweel kunnen vormen

Dan kan dit Deinze mij alleen bekoren
Als het ooit ontvoogd van heren op hun tronen
In volle vrijheid zal behoren
Aan allen die er wonen.

Hugo Verhaege